Fizjoterapia to skuteczny przepis na zdrowie! Może zmienić jakość życia, postawi cię na nogi!

Obejmuje diagnozowanie i terapię wszelkiego rodzaju dolegliwości zdrowotnych oraz profilaktykę zdrowotną. Fizjoterapia bazuje na czterech  filarach: wywiadzie, diagnozie, terapii oraz jej monitorowaniu. Podstawą jest odpowiednio dobrana aktywność ruchowa oraz jej bardzo korzystne odziaływanie na organizm. Terapia, w czasie jej trwania, może być modyfikowana, w zależności od reakcji pacjenta i jego organizmu. Powinna być dostosowana do indywidualnych predyspozycji i potrzeb pacjenta, a jej rezultaty muszą być na bieżąco monitorowane. Zawiera w sobie wiele narzędzi i metod, które mają wspólne elementy, jednak służą każdemu w inny sposób.

Zadbaj o własne ciało! Masaż pozwoli ci pozbyć się bólu, stresu, odprężysz się i zrelaksujesz.

Podczas masażu terapeuta wpływa na mięśnie, więzadła, układ krążenia i limfatyczny oraz również pośrednio na układ nerwowy. Przeważnie celem stosowania masażu jest oddziaływanie przeciwbólowe i regulacja napięcia mięśniowego. Masaż ma wpływ na wszystkie układy organizmu, dlatego jest zalecany poraktycznie każdemu, podobnie jak odpowiednio dobrana aktywność fizyczna. Warto go stosować zarówno profilaktycznie, jak i w przypadku wszelkiego rodzaju dolegliwości bólowych. Należy jednak pamiętać, że wymaga on szczegółowego wywiadu przeprowadzonego przed podjęciem terapii.

Piękniejsza skóra, lepsza figura, pobudzenie krążenia krwi. Zapraszamy na masaż bańką chińską!

Masaż jest to metoda oddziaływania na organizm poprzez stosowanie odpowiednich ruchów oraz siły nacisku przez skórę. W czasie masażu bańką chińską terapeuta wykorzystuje specjalne gumowe bańki, co daje efekty estetyczne i prozdrowotne. Wykonywane przez terapeutę czynności generują pobudzenie krążenia i lepsze odżywianie tkanek objętych działaniem baniek. Masaż jest wykonywany z udziałem naturalnych środków poślizgowych (np. oliwek) różnego rodzaju. Miejsca masowane są lepiej dotlenione, ujędrnione i jednocześnie ulegają relaksacji po wykonaniu zabiegu. Masaż ten również pomaga delikatnie modelować figurę.

Jesteś w ciąży, planujesz ją lub jesteś po porodzie i pragniesz o siebie zadbać? Zgłoś się do naszych specjalistów! Zrobimy wszystko co w naszej mocy, żeby pomóc ci łagodniej przejść każdy z tych etapów.

Ciąża to jeden z ważniejszych, zaskakujących i tajemniczych okresów życia. Każda kobieta przeżywa go inaczej, ale jedno jest wspólne: znaczne i szybkie zmiany w organizmie, powodujące różnego rodzaju dolegliwości. Fizjoterapia dedykowana kobietom w ciąży, przed ciążą jak i po ciąży oferuje szeroki zasób narzędzi i metod, które pomogą ci czuć się lepiej i jednocześnie dbać o zdrowie swoje oraz maluszka od pierwszych dni jego życia.

Jesteś w ciąży, po porodzie lub w trakcie menopauzy? Chcesz się poczuć komfortowo? Pomoże ci fizjoterapia uroginekologiczna!

Jest to rodzaj fizjoterapii dedykowany szczególnie kobietom w ciąży, po porodzie oraz w okresie menopauzalnym. Terapeuci wyspecjalizowani w tej dziedzinie za pomocą ćwiczeń, działań profilaktycznych, edukacji pomagają wspierać leczenie oraz zapobiegać takim dysfunkcjom jak:

• nietrzymanie moczu/spoczynkowe oraz wysiłkowe nietrzymanie moczu
• obniżenie narządów miednicy małej
• rozejście mięśnia prostego brzucha
• ból w ciąży
• bolesne współżycie
• dyskomfort blizn po porodach oraz operacjach ginekologicznych.

W fizjoterapii bardzo istotne są działania profilaktyczne, dlatego koncentrujemy się także na: przygotowaniu fizycznym i kondycyjnym do porodu, przygotowaniu do operacji uroginekologicznych, bezpiecznej opiece nad dzieckiem (unikanie obciążeń układu stawowo-mięśniowego).

Profilaktyka wad postawy jest niezwykle ważna! Zadbaj teraz o swój kręgosłup, kolana stopy, a unikniesz bólu w przyszłości!

Fizjoterapeuta wskaże jak można zadbać o postawę ciała, która ma wpływ na wiele schorzeń, problemów zdrowotnych, czy dolegliwości bólowych. Najważniejsze jest wczesne rozpoznanie i zaaplikowanie odpowiedniego sposobu postępowania korekcyjnego. Profilatyka jest niezmiernie istotna. Zwłoka czasowa i zaniedbanie mogą skutkować utrwaleniem, pogłębieniem danej wady. Wyeliminowanie zaburzenia postawy może zająć wówczas więcej czasu i wymagać więcej wysiłku, zarówno ze strony terapeuty, jak i pacjenta. Brak działania może też prowadzić do utrwalenia i w konsekwencji - do nieodwracalnych skutków.

Podsumowując, terapia wad postawy jest przeznaczona i dla dzieci, i dla dorosłych. Jeżeli ktoś przebywa się np. w jednej pozycji w pracy – należy zadbać o to, żeby organizm miał możliwość powrotu do pozycji dla niego optymalnej. Mówi się, że lepiej zapobiegać niż leczyć. A jeśli dzieci przyjmują nieprawidłową pozycję podczas nauki, to też wskażemy ergonomiczne sposoby przyjmowania prawidłowej pozycji. Terapeuci wskażą, jak funkcjonować w życiu codziennym tak, żeby ciało w pełni służyło o wiele dłużej bez bólu.

Terapeuci pomogą w dobraniu indywidualnych ćwiczeń w przypadku:

• wad kręgosłupa
• wad ustawień kolan i stóp
• postawy skoliotycznej
• problemów z napięciem mięśniowym
• problemów z równowagą czy koordynacją
• dolegliwości związanych z nieprawidłową pozycją ciała.

Innowacyjna metoda, w której haczyk jest przedłużeniem ręki terapeuty, szybko przynosi ulgę, rozluźniając napięte mięśnie!

Haczykowanie to powszechne określenie Terapii Ekmana. Jest to stosunkowo mało znana lecz skuteczna metoda. Polega na stosowaniu specjalnych narzędzi, których właściwości w połączeniu z odpowiednią techniką ich stosowania, pomagają w leczeniu wielu dolegliwości. Można powiedzieć, że bazuje ona na rozluźnianiu miejsc sklejeń pomiędzy mięśniami i powięziami w naszym ciele, które często są powodem wielu problemów zdrowotnych. Terapia umożliwia zapewnienie prawidłowego ruchu pomiędzy tkankami oraz ich odżywienia, co daje ulgę już po krótkim czasie od zabiegu. Wszystko to dzięki współpracy ręki terapeuty z jej przedłużeniem w postaci różnego rodzaju haczyków.

Osłabienie mięśni brzucha najczęściej dotyka kobiety w ciąży i po porodzie, ale pojawia się też u mężczyzn, osób intensywnie trenujących, u dzieci.  Może dotknąć każdego z nas! Wiążą się z nim nieprzyjemne konsekwencje, między innymi ból kręgosłupa, dlatego warto pomyśleć o terapii!

Mięsień prosty brzucha biegnie po obu stronach brzucha, aż do spojenia łonowego. Między prawą a lewą częścią mięśnia znajduje się pasmo kolagenowe zwane kresą białą. Rozejście mięśnia prostego brzucha, czyli nienaturalny dystans między jego prawą i lewą stroną, to naturalna konsekwencja ciąży. Niejednokrotnie po urodzeniu dziecka brzuch samoistnie wraca do właściwego położenia. Zdarza się jednak, że tak się nie dzieje. Ten problem dotyczy przede wszystkim kobiet, ale też dzieci ze słabo umięśnionym tułowiem, mężczyzn z nadmierną ilością tłuszczu na brzuchu czy osób intensywnie trenujących. Nieprawidłowe ułożenie mięśni można zaobserwować samodzielnie: wystarczy położyć się na plecach na twardym podłożu przy zgiętych, przylegających do ziemi kolanach i unieść głowę. Jeśli w okolicy pępka pojawi się charakterystyczny wklęsły stożek, a wokół niego - uwypuklenie, biegnące od góry do dołu, przez cały brzuch, które zapada się po rozluźnieniu mięśni, jest to pierwszy sygnał do podjęcia fizjoterapii. W trakcie terapii fizjoterapeuta poinstruuje jak prawidłowo ćwiczyć, jaką postawę ciała przyjmować i jakie dodatkowe metody (np. Kinesio Taping) można zastosować, żeby uzyskać jak najszybsze efekty i przywrócić brzuch „do porządku”.

Jeśli jesteś po porodzie, w ciąży lub jeśli podejrzewasz u siebie rozejście kresy białej, rozejście mięśnia prostego brzucha – zgłoś się do nas. Zajmiemy się Tobą od stóp do głowy, zaproponujemy ćwiczenia i pomożemy w powrocie do możliwie prawidłowej pozycji kresy białej! Brak odpowiedniej terapii może mieć nieprzyjemne skutki w przyszłości: przepuklinę czy ból pleców.

W ocenie stanu kresy białej pomoże wykonane przez radiologa lub chirurga badanie USG, potrzebne szczególnie, jeśli mamy podejrzenie przepukliny pępkowej lub kresy białej. Fizjoterapeuci używają USG w gabinecie do oceny postępów terapii i nauki napięcia mięśni.

Chustonoszenie uspokoi twojego maluszka, wzmocni wasz kontakt i bliskość, zapewniając równocześnie prawidłowe ułożenie ciała dziecka. Naucz się prawidłowo wiązać chustę!

               O potrzebie bliskości noworodka i byciu jak najbliżej rodziców, szczególnie w pierwszych miesiącach życia, mówi się coraz częściej. Jednym ze sposobów, aby zapewnić poczucie bliskości i bezpieczeństwa jednocześnie rodzicom oraz maleństwu, jest chustonoszenie. Chustonoszenie polega na odpowiednim owijaniu chusty wokół ciała rodzica i prawidłowo ułożonego dziecka. Umożliwia to swobodne przemieszczanie się oraz zapewnienie stałego kontaktu rodzica i dziecka, co jest szczególnie ważne w miejscach gdzie generowanych jest dużo intensywnych bodźców.

Prawidłowy sposób chodzenia rozwija wszystkie mięśnie, jest kluczem do dobrego samopoczucia!

Nordic Walking jest to dyscyplina sportowa, która nadaje się niemal dla każdego i przynosi naszemu organizmowi wiele korzyści. Pobudza wszystkie układy w naszym ciele i świetnie nadaje się dla kobiet w ciąży czy osób starszych, które dosyć często mają zaburzenia równowagi. Jeśli poszukujesz alternatywnej formy spędzania wolnego czasu na świeżym powietrzu zapraszamy!

Lecznicze plastry, które pomogą uśmierzyć ból i poprawią elastyczność mięśni po urazach, kontuzjach i innych dolegliwościach narządu ruchu. Taping to skuteczna i bezbolesna metoda terapeutyczna.

Metoda wykorzystująca naturalne zdolności naszego organizmu do procesu samoleczenia. Jest dedykowana dużym i małym pacjentom. Plaster o właściwościach zbliżonych do naszej skóry jest specjalnie naklejany  w celu wspomagania oraz utrwalania prowadzonej terapii. Jest to bardzo dobre uzupełnienie ze względu na to, że plastry działają do kilku dni po aplikacji, są z ‘’oddychającego” materiału  i przedłużają efekt uzyskany w trakcie wizyty czy nawet po zdjęciu plastra.

Zastosowanie:

• przeciwbólowe
• przeciwobrzękowe
• stabilizacyjne
• do redukcji krwiaków
• wspomagające pracę stawów oraz mięśni
• element terapii po wszelkiego rodzaju urazach
• świetne wspomaganie np. w terapii rozejścia mięśni prostych brzucha oraz terapii blizn.

Zadbaj o jakość skóry, estetykę i komfort psychofizyczny – skorzystaj z terapii blizn.

Pooperacyjne, powypadkowe, mniejsze, większe. Blizny dotyczą praktycznie każdego z nas. Trudno znaleźć osobę, która blizny nie ma. Do tej pory ich oddziaływanie na organizm nie było tak analizowane. Jednak pojawia się coraz więcej wskazań do tego, aby zwracać na nie uwagę. Wychodzimy naprzeciw potrzebom i zapraszamy na konsultację oraz terapię. Pomożemy ci w przypadku, gdy obecność blizny utrudnia codzienne funkcjonowanie. Korzystając z technik manualnych można poprawić jakość skóry, zadbać o jej estetykę, zminimalizować nieprzyjemne odczucia jak ciągnięcie, pieczenie, swędzenie. Jeśli odczuwasz dolegliwości z powodu blizny, jesteś po zabiegu lub przed, chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej o swojej bliźnie – zapraszamy do naszych specjalistów.

Zadaniem terapeuty zajęciowego jest wsparcie pacjenta, tak by osiągnął większą niezależność. Pacjent pod okiem terapeuty uczy się – w miarę swoich możliwości – jak najbardziej samodzielnego wykonywania codziennych czynności, na przykład gotowania czy ubierania się, może też skorzystać z ze wsparcia zawodowego, społecznego, chociażby w znalezieniu pracy czy źródeł finansowania zakupie sprzętu rehabilitacyjnego.

Terapeuci zajęciowi znajdują się w spektrum zawodów, których działania powinny promować zdrowie oraz dobre samopoczucie.

Aktywności nad którymi pracuje terapeuta z pacjentem/klientem są związane z obszarami:

1. dbaniem o siebie i samoobsługą
2. edukacją i pracą
3. wypoczynkiem i spędzaniem czasu wolnego.

dla osób:

- mających problem z czynnościami dnia codziennego (mycie, ubieranie się, przygotowanie posiłków, jedzenie, przemieszczanie się, czy robienie zakupów);

- dotkniętych zaburzeniami psychicznymi;

- z niepełnosprawnością intelektualną;

- z niepełnosprawnością narządu ruchu, sensoryczną, poznawczą;

- z problemami w uczeniu się;

-  z tymczasową bądź trwałą  dysfunkcją (na przykład po urazach);

-  starszych;

-  wykluczonych i zagrożonych wykluczeniem społecznym;

- nieaktywnych zawodowo;

- dla rodzin, w których jest osoba z niepełnosprawnością, poszukująca pracy czy osoby w kryzysie życiowym.

TERAPEUTA ZAJĘCIOWY MA KOMPETENCJE/ MA ZA ZADANIE:

• wsparcie rozwoju osobistego każdego uczestnika;
• poprawę zaradności życiowej;
• poprawęprzystosowania i funkcjonowania społecznego;
• zachęca do zmian, np. skorzystania ze szkoleń, warsztatów, projektów, które wspierają osoby ze szczególnymi potrzebami i ich rodziny.

Chcesz, by twoje dziecko potrafiło prawidłowo trzymać w ręce ołówek, umiało posługiwać się sztućcami czy zapinać guziki? Pomyśl o terapii ręki. To także ważna terapia dla osób starszych, na przykład po udarach mózgu czy zmagających się z rematoidalnym zapaleniem stawów.

Nieprawidłowy rozwój motoryczny może mieć negatywny wpływ  na rozwój ręki, dlatego w procesie terapeutycznym nie powinno się bagatelizować  tej części ciała. Terapię rozpoczyna się od postawienia diagnozy i dobrania celów indywidualnie dla każdego dziecka.

Działania terapeutyczne w terapii ręki koncentrują się na obręczy barkowej, kończynie górnej, ręce, ale również na korpusie poprzez normalizację napięcia mięśniowego, poprawie ruchomości czy poprawie motoryki (w tym motoryki małej), stymulacji czucia powierzchownego i głębokiego.  Terapeuta skupia się też na ruchach precyzyjnych, koordynacji oko - ręka, umiejętności przekraczania linii środkowej ciała, angażowaniu obustronnej koordynacji kończyn górnych, prawidłowej percepcji czuciowo–dotykowej, ustawieniu prawidłowego i precyzyjnego chwytu (o ile to możliwe), ustawieniu prawidłowej i ergonomicznej postawy podczas pracy przy biurku lub w czasie jedzenia.

Te cele terapeutyczne można osiągać poprzez następujące aktywności:

• pisanie,
• rysowanie,
• ćwiczenia manualne np. podczas gotowania,
• lepienie,
• wycinanie,
• czynności samoobsługowe (ubieranie się, czy wiązanie sznurowadeł lub zapinanie guzików).

Całościowe podejście do pacjenta – dziecka lub dorosłego, wspieranie równocześnie sfery fizycznej i psychicznej.  Osteopata znajdzie przyczynę dolegliwości i pomoże ją zlikwidować.

Jest to medycyna manualna, gdzie specjalista o wysokich kwalifikacjach zawodowych oraz przygotowaniu ogólnomedycznym przeprowadza wnikliwą diagnostykę w celu zaplanowania jak najbardziej komfortowej dla pacjenta terapii. To co charakteryzuje osteopatię to przede wszystkim postrzeganie naszego organizmu jako jednej całości, gdzie każda struktura jest w pewien sposób zależna od innych, funkcjonuje dzięki działaniu pozostałych i na odwrót. Osteopatia bierze pod uwagę diagnozowanie i analizowanie informacji, które wysyłają wszystkie układy oraz  narządy naszego ciała. Skupia się na pacjencie, jego potrzebach, umiejętnościach samoleczenia oraz samoregulowaniu się organizmu.

Warto się zgłosić do osteopaty, jeśli rodzic u swojego dziecka zaobserwował jedno z z poniżej wymienionych zaburzeń:

• noworodek płacze dłużej niż 2 godziny dziennie
• nie potrafi spokojnie leżeć w łóżeczku i uspokaja się tylko na rękach u rodziców
• musi jeść co 0,5 – 1 godz. lub płacze przy próbie karmienia
• pręży się i wygina, leży w sposób asymetryczny
• ma kolki i mocno mu się ulewa
• ma refluks lub zaparcia
• patrzy tylko w jedną stronę
• ma odkształconą, niesymetryczną główkę
• ma obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe
• nie chce raczkować lub przemieszcza się asymetrycznie
• zbyt późno rozpoczyna chodzenie albo staje na palcach
• ma nawracające choroby układu oddechowego lub moczowego.

Może pomóc w takich dolegliwościach jak:

• bóle kręgosłupa w ciąży
• bóle okolicy dołu biodrowego o podłożu mięśniowo-powięziowym
• bóle spojenia łonowego
• bóle kości ogonowej i okolicy krocza
• bóle po złamaniu, stłuczeniu lub resekcji kości ogonowej
• bóle w obrębie blizn pooperacyjnych
• bóle przedsionka pochwy
• bóle podczas współżycia seksualnego
• wysiłkowe nietrzymanie moczu
• nawracające stany zapalne dróg moczowych
• zaburzenia czucia i osłabienie siły mięśni krocza
• zaburzenia płodności o podłożu funkcjonalnym – po wcześniejszym wykluczeniu przyczyn ginekologicznych.

Chcesz zadbać o prawidłowy rozwój swojego dziecka? Teraputa metody Vojty, stosując odpowiedni nacisk sprawi, że ruchy małego pacjentaa poprawią, staną się prawidłowe. Poinstruuje też, jak z dzieckiem ćwiczyć w domu.

Terapia Vojty – jest to metoda rehabilitacji ruchowej dzieci i młodzieży polegająca  na stymulowaniu ośrodkowego układu nerwowego. Terapeuta za pomocą specjalnych pozycji przeprowadza diagnozę, a następnie poprzez prowokowanie dziecka do utrzymywania ciała w danym ustawieniu, prowadzi terapię. Wszystko to dzieje się poprzez delikatny ucisk w konkretnych miejscach, co inicjuje oczekiwany przez terapeutę ruch. Tym samym toruje i przekazuje informacje do mózgu, co pomaga w dalszym rozwoju. Można powiedzieć, że terapeuta pokazuje dziecku, jak powinno ustawiać ciało. W terapii tej ważną rolę odgrywają opiekunowie, którzy po instrukcji terapeuty powinni regularnie i systematycznie wykonywać pewne ćwiczenia z dzieckiem w domu i brać aktywny, świadomy udział w jego rozwoju psychomotorycznym.

 Jest to metoda uniwersalna, praktycznie dla każdego małego pacjenta. To czy zostanie ona zastosowana należy do decyzji fizjoterapeuty prowadzącego oraz po konsultacji z opiekunami. Stosowanie tej terapii powoduje mobilizację ośrodkowego układu nerwowego, układu mięśniowo-szkieletowego, ale również układu krążeniowo-oddechowego oraz pokarmowego. Usprawnia działanie tak naprawdę wszystkich narządów wewnętrznych. Można powiedzieć, że na organizm oddziałuje kompleksowo.

Zabawa i terapia w tym samym czasie. Bezstresowa i komfortowa metoda NDT-Bobath pomoże usprawnić ruchowo wcześniaki i starsze dzieci .

Terapia NDT-Bobath jest metodą usprawniania ruchowego, odpowiednią dla niemowląt i dzieci z różnymi deficytami neurologicznymi, opóźnionym rozwojem motorycznym oraz wzmożonym lub obniżonym napięciem mięśniowym. Tę terapię stosuje się na przykład u wcześniaków, ale też wtedy, kiedy dziecko nieprawidłowo obraca się z jednego boku na drugi, zbyt późno raczkuje, siada, chodzi. W przypadku starszych dzieci, metoda dedykowana jest pacjentom z mózgowym porażeniem dziecięcym.

W koncepcji tej dużo uwagi poświęca się na ćwiczenia całego ciała a nie wybranej kończyny. Jest to podejście multidyscyplinarne, stosowane przez fizjoterapeutów, terapeutów zajęciowych oraz logopedów. NDT-Bobath opiera się bardziej na dążeniu do osiągnięcia celu terapeutycznego poprzez ‘’wplatanie” ćwiczeń w zabawę, zadania funkcjonalne oraz odpowiednią pielęgnację dziecka. W tym przypadku również istnieją elementy terapii, które po konsultacji z terapeutą można z powodzeniem stosować w zaciszu swojego domu i wprowadzić jako stały punkt programu dnia.

Rytmiczny, uspokajający i relaksujący sposób terapii, który wycisza, uczy niemowlęta i dzieci właściwych zachowań. Wypróbuj  masaż Shantali.

Masaż Shantali – jest to rodzaj starożytnego masażu dedykowanego niemowlętom i dzieciom. W Europie został wprowadzony przez francuskiego położnika. Masaż ten to rytmiczny, uspokajający i relaksujący sposób terapii, która ma bardzo pozytywny wpływ równocześnie na masowanego jak i masującego. Generuje on nawiązywanie bliższej więzi i w zależności od zamierzonego celu wycisza lub stymuluje dziecko do określonych zachowań. Wymaga on odpowiednich warunków i skupienia uwagi w momencie jego wykonywania. W ofercie posiadamy dwie możliwości: naukę wykonywania masażu Shantali w formie instruktażu lub masaż wykonany przez terapeutę.

Twoje dziecko ma problemy ze słuchem? Metoda audytywno-werbalna nauczy je komunikować się z rodzicami i z otoczeniem. 

Ta terapia przeznaczona jest dla dzieci  z problemami w komunikacji i ich rodziców (opóźniony rozwój mowy, alalia sensoryczno–motoryczna, dyslalia). Metoda AVT (audytywno-werbalna) jest stosowana w terapii słuchu i mowy dzieci głuchych i niedosłyszących.

Indywidualna terapia dzieci niesłyszących lub z problemami w komunikacji jest długotrwała, a jej powodzenie uzależnione jest od wielu czynników. Jednym z najistotniejszych jest środowisko rodzinne. Rolą terapeuty jest towarzyszyć, wspierać, edukować i dostarczać rodzicom wiedzy niezbędnej do skutecznego stymulowania rozwoju ich dziecka.

Podczas zajęć rodzice, obserwując terapeutę, poznają ćwiczenia rozwijające i usprawniające  funkcje językowe i słuchowe. Rodzice otrzymują wskazówki dotyczące pracy w domu oraz możliwość wykorzystania naturalnych sytuacji i codziennych czynności do stymulowania rozwoju językowego dziecka.

Rehabilitacja słuchu i mowy może być prowadzona wieloma metodami. Werbalnymi i pozawerbalnymi. AVT polega na rozwijaniu umiejętności językowych dziecka poprzez wykorzystanie resztek słuchu, wzmocnionych aparatami słuchowymi lub implantem ślimakowym, głównie na  drodze słuchowej, w sposób najbardziej naturalny, z udziałem rodziców jako współpracujących partnerów poprzez mówienie, trening słuchowy i rozmawianie. Dopuszcza się odczytywanie wypowiedzi z ust. Wszystkie formy pracy dążą do ukształtowania prawidłowych wzorców komunikacyjnych pomiędzy dzieckiem niesłyszącym a otoczeniem. W procesie terapii rodzice uczą się prawidłowych postaw komunikacyjnych, a dzieci rozwijają język mówiony. Profesor W. Estabrooks, terapeuta mowy, twierdzi, że „kamieniem  węgielnym metody AVT jest partnerstwo z rodzicami”. Wszystkie zajęcia odbywają się w obecności  rodziców.

Jeśli twoje dziecko jest w grupie ryzyka zaburzeń rozwojowych, warto w pierwszych dniach i miesiącach życia podjąć wczesną interwencję logopedyczną. Harmonijny rozwój mowy zależy m.in. od tego, czy dziecko nauczy się prawidłowo ssać, żuć czy połykać. Dlatego warto zgłosić się do specjalisty!

Fakt narodzin dziecka z reguły niesie w sobie duży ładunek pozytywnych emocji, wiąże się też z nadziejami rodziców na spełnienie marzeń o pięknym i mądrym, utalentowanym dziecku. Urodzenie się dziecka z zaburzeniami w rozwoju stanowi wyzwanie dla całego zespołu interdyscyplinarnego w opiece nad dzieckiem, w tym niezbędnej opieki logopedycznej. 

Idea Wczesnej Interwencji Logopedycznej wyrasta z potwierdzonej badaniami tezy o plastyczności mózgu i jego zdolności do zmian pod wpływem działania bodźców ze środowiska.

Badacze zwracają uwagę na istnienie okresów wrażliwych, czyli takich, w których występuje największa podatność mózgu na działanie bodźców zewnętrznych. Podjęcie działań w tym czasie zwiększa szansę na prawidłowy rozwój i optymalizuje efekty terapii. Wówczas, pod wpływem bodźców zewnętrznych, może dojść do zmian w ośrodkowym układzie nerwowym(OUN).

Nieprawidłowy rozwój jest wynikiem różnych czynników, które działać mogły w trakcie ciąży lub porodu, jak i w czasie okresu noworodkowego lub później. 

Większość dzieci wymaga określonej pomocy szczególnie w pierwszych  dniach i miesiącach życia. Badania podejmowane przez specjalistę wczesnej interwencji logopedycznej w celu zagwarantowania harmonijnego nabywania mowy i języka, muszą być skierowane na prawidłowy rozwój ssania, żucia, połykania, ponieważ one determinują prawidłowy rozwój artykulacji i mowy.

Widzisz, że twoje dziecko ma problemy z mówieniem? Warto jak naszybciej zgłosić się do logopedy lub neurologopedy.

Czasami rodzice obserwują, że mowa ich dziecka nie przebiega w prawidłowy sposób. Maluch rozwija ją z opóźnieniem, ma problem z rozumieniem kierowanych do niego komunikatów, nie buduje zdań lub zniekształca głoski. Wyróżniamy wiele powodów utrudniających nabywanie kompetencji komunikacyjnych i wykształcenie prawidłowiej artykulacji. Należą do nich: nieprawidłowe napięcie mięśni artykulacyjnych, samoistny opóźniony rozwój mowy, rozszczep podniebienia, niedosłuch, nieprawidłowości w budowie układu stomatognatycznego (skrócone wędzidełka, podniebienie gotyckie, wady zgryzu, nieprawidłowo zbudowany język), przerost migdałków, niewłaściwa motoryka artykulatorów, itp. Mylne jest pojęcie, że wada wymowy zniknie lub dziecko z niej wyrośnie. Należy jak najszybciej udać się do logopedy, bo to właśnie wczesna interwencja logopedyczna pozwala zniwelować lub całkowicie usunąć problem nieprawidłowej wymowy. Musi być jednak wsparta działaniami innych specjalistów, takich jak np. laryngolog, ortodonta, foniatra, chirurg, fizjoterapeuta czy terapeuta integracji sensorycznej.

Istnieje również szereg schorzeń i zakłóceń rozwojowych, które utrudniają proces terapeutyczny i przyczyniają się do pogorszenia funkcjonowania dziecka
w środowisku. Mogą mieć charakter wrodzony i należą do nich m.in. wcześniactwo, autyzm, choroby genetyczne, neurologiczne i neurodegeneracyjne lub nabyty, a ich przyczyną są najczęściej: incydenty neurologiczne (udary i wylewy, padaczka), mózgowe porażenie dziecięce, choroby nowotworowe w obrębie twarzoczaszki, jak również urazy (szczególnie głowy). Terapią takich pacjentów zajmuje się neurologopeda, który potrafi ocenić rodzaj zaburzenia i opracować właściwy sposób terapii tak, aby zmniejszyć dyskomfort podopiecznego równocześnie poprawiając jakość jego życia, przywrócić utracone funkcje (jedzenia, picia, połykania, nadawania i rozumienia mowy itp.), a także wykształcić nieosiągnięte jeszcze umiejętności (np. odruch ssania u noworodków). Dlatego tak ważne jest, aby pacjent ze schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego został objęty opieką neurologopedyczną.

Jest to proces odziaływań w relacji terapeuta- dziecko, mających na celu pobudzanie obszarów takich jak: funkcjonowanie społeczno- emocjonalne, komunikacja, naśladownictwo, motoryka, rozwój poznawczy, samodzielność oraz koordynacja wzrokowo- ruchowa. Dobierana indywidualnie na podstawie Indywidualnego Programu Edukacyjno- Terapeutycznego jest przestrzenią dla stworzenia dziecku środowiska do możliwości wszechstronnego rozwoju, wspomagając rozwój obszarów, których dziecko potrzebuje. Prowadzona jest przez pedagoga specjalnego, przeznaczona dla dzieci, które uzyskały orzeczenie z poradni pedagogiczno- psychologicznej o potrzebie kształcenia specjalnego. W terapii pedagogicznej szczególnie ważna jest przestrzeń, w której nawiązuje się relacja dziecka i terapeuty, jako towarzysza rozwoju, tego, który jest obok, jest świadkiem prób i sukcesów, wspomaga oraz pokazuje nowe rozwiązania podążając za potrzebami dziecka.

Problemy z zachowaniem, nauką, koncentracją, koordynacją, pamięcią u dziecka lub osoby dorosłej? To może wynikać z zaburzeń funkcjonowania zmysłów. Pomyśl o terapii SI.

Integracja sensoryczna (SI) polega na dostarczeniu lub niwelowaniu bodźców, które wywołają odpowiednią reakcję organizmu: w zależności od potrzeb uspokoją lub pobudzą. Zmysły dostarczają informacji dotyczących stanu fizycznego naszych ciał i środowiska, które nas otacza. W każdej sekundzie do mózgu docierają niezliczone bodźce sensoryczne – z narządów wzroku, słuchu, węchu, dotyku, równowagi. Gdy bodźce przepływają w sposób dobrze zorganizowany czy też zintegrowany, mózg może je wykorzystać do tworzenia percepcji i zachowań, a także uczenia się.

Integracja to najważniejszy typ przetwarzania sensorycznego. Wiadomo, że jedzenie odżywia ciało, ale żeby tak się stało, musi zajść proces trawienia. Można sobie wyobrazić, że bodźce to rodzaj „pożywienia dla mózgu”, które dostarcza informacji niezbędnych do kierowania ciałem i umysłem. Bez dobrze zorganizowanego przetwarzania sensorycznego bodźce nie mogą być jednak strawione i nie będą karmić mózgu.

Jakie objawy mogą świadczyć o występowaniu zaburzeń w zakresie integracji sensorycznej?

• nadruchliwość,
• problemy z koncentracją uwagi oraz nauką,
• unikanie lub nadmiernie domaganie się zabaw na huśtawce, karuzeli,
• problemy podczas ubierania,
• kłopoty z równowagą i koordynacją ruchową,
• lękliwość
• wrażliwość na dźwięki ( np. zatykanie uszu)

Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z:

1. wywiadu z rodzicem,
2. kwestionariusza rozwoju sensomotorycznego dziecka,
3. obserwacji swobodnej aktywności dziecka,
4. obserwacji kierowanej aktywności dziecka,
5. prób obserwacji klinicznej,
6. Południowo-Kalifornijskich Testów Integracji Sensorycznej.

Integracja sensoryczna...

• to podświadomy proces zachodzący w mózgu (zachodzi bez udziału naszej świadomości, tak jak oddychanie);
• porządkuje informacje pobrane przez zmysły (smak, wzrok, słuch, dotyk, powonienie, ruch, grawitacja, pozycja);
• nadaje znaczenie temu, co jest doświadczane, przez selekcję informacji i wybór tego, na czym mamy się skupić ( np. słuchanie nauczyciela i ignorowanie hałasu na zewnątrz);
• pozwala nam celowo działać i celowo reagować na sytuacje, których doświadczamy (tzn. odpowiedź adaptacyjna);

Tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych.

Terapia Integracji Sensorycznej może być stosowana niezależnie od wieku, po wcześniejszym  zdiagnozowaniu zaburzeń procesów integracji sensorycznej przez wykwalifikowanego terapeutę podczas diagnozy. Dziecko nie wyrasta z problemów związanych z zaburzeniem procesów intagracji sensorycznej. Terapia tą metodą ma postać nauki poprzez zabawę, w tym czasie mózg i układ nerwowy uczą się integrować wrażenia zmysłowe.

Optometrysta to specjalista, którego zadaniem jest poprawa jakości widzenia pacjentów. Dobre widzenie kojarzy się z okularami, ale tak naprawdę zależy ono również od wielu innych czynników. Oko musi być prawidłowo ustawione, musi poruszać się z ogromną precyzją, współpracować z drugim okiem i przekazywać sygnały drogą wzrokową. Dobre widzenie zależy nie tylko od oka, ale także od tego jak widzi mózg. Dlatego zwykłe okulary nie zawsze pomogą. Czasami potrzebne będą specjalne rozwiązania, a czasem terapia widzenia, czyli ćwiczenia. Tym wszystkim zajmuje się optometrysta.

W naszym Centrum badamy wzrok dzieci i dorosłych. Zajmujemy się określaniem wad wzroku i dysfunkcji układu wzrokowego. Wykrywamy optodysleksję, czyli wpływ działania układu wzrokowego na problemy z nauką. Diagnozujemy tropie i forie (czyli zezy jawne i ukryte), niedowidzenie, ekscentryczną fiksację i korespondencję siatkówkową. Pacjenci wymagający ćwiczeń wzrokowych mają do dyspozycji wyposażony gabinet, w którym terapia odbywa się na sprzętach optometycznych. Dzieciom zapewniamy atrakcyjną terapię na specjalnie dobranych zabawkach oraz w goglach wirtualnej rzeczywistości. Prowadzimy też szkolenia dla pacjentów przyjezdnych, którzy ćwiczą w domu.

Dobry wzrok to nie tylko kwestia sprawnych oczu czy dobrze dobranych okularów. Czasem konieczna jest wizyta u optometrysty i terapia widzenia – czyli ćwiczenie mięśni wokół oczu. Taka terapia może pomóc między przy bólach głowy czy dzieciom z trudnościami uczeniu się.

 Optometrysta to specjalista, którego zadaniem jest poprawa jakości widzenia pacjentów. Dobre widzenie kojarzy się z okularami, ale tak naprawdę zależy ono również od wielu innych czynników. Oko musi być prawidłowo ustawione, musi poruszać się z ogromną precyzją, współpracować z drugim okiem i przekazywać sygnały drogą wzrokową. Dobre widzenie zależy nie tylko od oka, ale także od tego jak widzi mózg. Dlatego zwykłe okulary nie zawsze pomogą. Czasami potrzebne będą specjalne rozwiązania, a czasem terapia widzenia, czyli ćwiczenia. Tym wszystkim zajmuje się optometrysta.

W naszym Centrum badamy wzrok dzieci i dorosłych. Zajmujemy się określaniem wad wzroku i dysfunkcji układu wzrokowego. Wykrywamy optodysleksję, czyli wpływ działania układu wzrokowego na problemy z nauką. Diagnozujemy tropie i forie (czyli zezy jawne i ukryte), niedowidzenie i inne rodzje zeza: ekscentryczną fiksację i korespondencję siatkówkową. Pacjenci wymagający ćwiczeń wzrokowych mają do dyspozycji wyposażony gabinet, w którym terapia odbywa się na sprzętach optometycznych. Dzieciom zapewniamy atrakcyjną terapię na specjalnie dobranych zabawkach oraz w goglach wirtualnej rzeczywistości. Prowadzimy też szkolenia dla pacjentów przyjezdnych, którzy ćwiczą w domu.

Trening wzrokowy jest terapią alternatywną do operacyjnego leczenia zezów lub przygotowaniem do operacji i rehabilitacją po.

Optometrysta – specjalista, który bada układ wzrokowy, koryguje wady wzroku, dobiera okulary, soczewki kontaktowe i pomoce wzrokowe, określa prawidłowość funkcjonowania układu wzrokowego na poziomie motorycznym i sensorycznym.

Terapeuta widzenia – diagnozuje i usprawnia działanie układu wzrokowego, przygotowuje indywidualne zestawy ćwiczeń i przeprowadza sesje treningowe, określa cele terapii i monitoruje postępy.

W naszym Centrum diagnozujemy m.in. pacjentów, który mają wady wzroku oraz problemy z funkcjonowaniem układu wzrokowego: problemy z czytaniem i pisaniem, rozmazywaniem się obrazu, bólem oczu, głowy, niechęcią do pracy w bliży, podwójnym lub nieostrym widzeniem.

Aby zdiagnozować lub wykluczyć problemy z widzeniem, należy zgłosić się na wizytę do terapeuty widzenia. Dobrze jest mieć ze sobą wyniki badań i dokumenty dotyczące stanu zdrowia, gdyż to może pomóc w postawieniu prawidłowej diagnozy. Terapeuta przeprowadzi niezbędne testy i, jeżeli problem jest związany z funkcjonowaniem układu wzrokowego, opracuje plan terapii. Bardzo ważne jest sprawdzanie postępów, gdyż terapia jest procesem i nie daje wyników z dnia na dzień. Wymaga zaangażowania nie tylko terapeuty, ale też pacjenta, a w przypadku dzieci także zaangażowania rodziców. Zaangażowanie jest kluczem do poprawy w sytuacji słabej koncentracji, trudności z pamięcią, trudności w czytaniu i pisaniu, gorszych wyników w sporcie lub po prostu gdy dziecko jest bardziej niezdarne.

Diagnostyka neuropsychologiczna to forma diagnozy psychologicznej ukierunkowana na poszukiwanie zależności pomiędzy aktywnością człowieka (jego percepcją, zdolnościami językowymi, ruchowymi, pamięcią, uwagą, myśleniem oraz możliwościami planowania i kontroli działania), a stanem Ośrodkowego Układu Nerwowego.  W procesie diagnostycznym neuropsycholog

odwołuje się do podłoża mózgowego, co pozwala połączyć ze sobą, paradoksalnie dalekie, objawy (na tyle, na ile umożliwia to nam współczesna wiedza o funkcjonowaniu mózgu i umysłu). Badanie (3-4 spotkania) przeprowadza się w oparciu o testy i próby eksperymentalne wybrane pod kątem zgłaszanych w wywiadzie trudności dziecka w codziennym funkcjonowaniu, wyników badań neuroobrazowych i czynnościowych mózgu. Badanie może być ukierunkowane na ustalenie obecności dysfunkcji poznawczych typowych dla: występującego bądź podejrzewanego zaburzenia (m.in.zaburzenia ze spektrum autyzmu, rozwoju mowy, koordynacji ruchowej, uczenia się, ADHD, FASD), choroby genetycznej, choroby układu nerwowego, w następstwie wystąpienia nowotworu OUN, jego leczenia, czy też w przebiegu chorób metabolicznych, autoimmunologicznych, endokrynologicznych czy sercowo- naczyniowych. Pozwala także na ocenę następstw dla funkcjonowania poznawczego przeprowadzonych operacji neurochirurgicznych. Ostatecznym celem diagnostyki neuropsychologicznej jest zaś ustalenie programu terapii, dopasowanie dostępnych metod terapeutycznych do potrzeb dziecka czy modyfikacja otoczenia dla skompensowania trudności. Ten typ diagnostyki pozwala także na uchwycenie faktycznych możliwości adaptacyjnych, których nie oddaje klasyczne badanie inteligencji.

Pierwsza wizyta u psychiatry dzieci i młodzieży zajmuje około 1 godziny. U pacjenta młodszego, lub z głębszym stopniem niepełnosprawności intelektualnej polega na wywiadzie ogólnomedycznym, rozwojowym i dotyczącym codziennego funkcjonowania uzyskanym od rodziców oraz badaniu psychiatrycznym opierającym się na rozmowie oraz interakcji z dzieckiem. Lekarz stara się również zebrać wywiad od pacjenta, żeby czuł, iż jest pełnoprawnym, a wręcz najważniejszym uczestnikiem wizyty. Istotne jest również pamiętanie, że diagnoza psychiatryczna ma największą wartość gdy opiera się na informacjach zebranych z wielu źródeł, dlatego warto na wizytę zabrać wszelkie opinie na temat pacjenta z różnych środowisk: szkoły, zajęć terapeutycznych czy rehabilitacji.

Psychiatria dziecięca jest dziedziną medycyny, dlatego w trakcie wizyty ważna jest historia wszelkich współistniejących chorób dziecka, przebytych operacji, konsultacji innych lekarzy czy opieki specjalistycznych poradni. Żeby zapewnić jak największe bezpieczeństwo dziecka oraz wykluczyć pozapsychiatryczne przyczyny prezentowanych zaburzeń, lekarz będzie pytał o wyniki badań krwi czy neuroobrazowych, a także stosowaną farmakoterapię.

Wizyta przebiega w przyjaznej atmosferze z poszanowaniem intymności i prywatności wszystkich uczestników. Po zebraniu wywiadu oraz zapoznaniu się z dokumentacją udostępnioną przez rodziców pacjenta, lekarz tłumaczy o jakie badania warto rozszerzyć diagnostykę i jakie znaczenie będą miały ich wyniki w procesie leczenia. Dodatkowo lekarz proponuje odpowiednio dobrane oddziaływania psychoterapeutyczne, a czasem proponuje pierwsze techniki modyfikacji zachowań do zastosowania w domu.

Jeśli pacjent nie wymaga farmakoterapii to wizyty kontrolne odbywają się co 6-12 miesięcy. W przypadku wprowadzenia farmakoterapii pierwsza wizyta kontrolna odbywa się po 2 – 4 tygodniach. Okresy między kolejnymi wizytami kontrolnymi stopniowo się wydłużają, aż do 3-4 miesięcy, kiedy leczenie jest już ustabilizowane. Okres konieczności stosowania farmakoterapii jest zmienny w zależności od diagnozy i funkcjonowania pacjenta, ale na każdym etapie leczenia zarówno pacjent jak i jego opiekunowie mogą zadawać pytania i zgłaszać lekarzowi wątpliwości.